Νέες τεχνολογίες - νέες εργασιακές σχέσεις

Στο –όχι και μακρινό– μέλλον προβλέπεται ότι το 1/3 των εργασιών που απαιτούν από τους εργαζόμενους την απόκτηση  πτυχίου θα γίνεται από έξυπνες μηχανές και λογισμικά.

Η τυπική παραδοσιακή μορφή εργασιακού περιβάλλοντος  που αποτελείται από τους εργαζόμενους και την επιχείρηση ήδη έχει αλλάξει καθώς  νέες μορφές ψηφιακής εργασίας έχουν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια και με την χρήση του διαδικτύου έχουν αρχίσει να  αναπτύσσονται ραγδαία. Τέτοιες μορφές είναι η τηλεργασία, η απομακρυσμένη εργασία, η διάσπαση και εξαγωγή τομέων διοίκησης της επιχείρησης, η διαδικτυακή εργασία, η ψηφιακή συμμετοχική εργασία κλπ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των νέων  μορφών εργασίας είναι η συμμετοχική εργασία η οποία αναπτύσσεται σε μια δικτυακή ψηφιακή πλατφόρμα όπου οι συμμετέχοντες λειτουργούν ανεξάρτητα και διακριτά, η «επιχείρηση» αναθέτει μια «εργασία» που μπορεί να είναι η κατασκευή μιας ιστοσελίδας, ή η διαφήμιση ενός προϊόντος, η κατασκευή λογισμικού και οι “συν-εργαζόμενοι” αναλαμβάνουν την ολοκλήρωση του έργου έναντι καθορισμένης αμοιβής.

Η νέες μορφές εργασίας συμβάλλουν και στη αλλαγή της ιεραρχικά δομημένης οργάνωσης των επιχειρήσεων καθώς στα παραδοσιακά τμήματα πωλήσεων, παραγωγής  κτλ προστίθεται ένα νέο τμήμα με όλο και αυξανόμενη σπουδαιότητα, αυτό της πληροφορικής. Παράλληλα υπάρχει και  η δυνατότητα  της εξαγωγής τμημάτων προς τρίτες επιχειρήσεις με σκοπό την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και τη μείωση του εργοδοτικού κόστους.

Ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό όλων των νέων μορφών ψηφιακής  εργασίας είναι η αοριστία   του  ωραρίου απασχόλησης  καθώς ο εργασιακός χώρος διευρύνεται και αυτός, ξεπερνώντας  την οργάνωση της  παραδοσιακής εργασίας στο γραφείο. Στο νέο εργασιακό περιβάλλον ο εργαζόμενος θα είναι συνεχώς «συνδεδεμένος» με το εταιρικό δίκτυο, με αποτέλεσμα ο διαχωρισμός μεταξύ προσωπικού και εργασιακού χρόνου να γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτος.